Een aluminium toren van buisjes en radertjes staat op de plek waar in de nacht van 22 november 1776 het dorp Beulake in de golven verdween.
Eind 18e eeuw werd rond het dorp door bewoners zoveel turf gestoken voor de snel groeiende bevolking in Holland, dat de Zuiderzee het kwetsbare dorp tijdens een hevige storm volledig overspoelde. Volgens de overlevering was alleen de kerktoren nog jarenlang boven het water zichtbaar.
Het beeld heeft in de toren een raderwerk dat de voortgang van de tijd aanduidt, die voor het dorp Beulake in het beslissende moment tot stilstand is gebracht. Door de tijd opnieuw in beweging te zetten, klinkt de bel over het water en wordt deze opmerkelijke geschiedenis gehoord.